Do przyklejania płytek kamiennych na tarasie przeznaczone są kleje cementowe, których głównym składnikiem jest cement portlandzki, szary lub biały. Parametry użytkowe (np. mrozoodporność, wodoszczelność, elastyczność) uzyskuje się dzięki wypełniaczom mineralnym, polimerom, chemicznym, plastyfikatorom i modyfikatorom. Klej do płytek kamiennych zazwyczaj sprzedawany jest w postaci suchych mieszanek do samodzielnego rozrabiania z wodą.
Jaki klej do płytek kamiennych?
Rynkowa oferta zapraw klejowych jest bardzo duża – dostępnych jest około 200 produktów. Bez problemu więc dobierzemy odpowiedni klej do płytek kamiennych, jeśli zastosujemy się do kilku sprawdzonych rad.
• Na zewnątrz można używać tylko zapraw klejowych wodo- i mrozoodpornych. Jeśli płytki układane są na dużym tarasie, zaprawa powinna być również elastyczna, bo tylko taka jest w stanie przenieść odkształcenia posadzki i podłoża spowodowane dużymi wahaniami temperatury.
• Zaprawy klejowe stosowane do mocowania okładzin kamiennych muszą bardzo szybko wiązać i twardnieć. Dzięki tym właściwościom zmniejsza się ryzyko przenikania wody do wewnątrz okładziny, a co za tym idzie jej niszczenia.
• Do płytek kamiennych, które łatwo się odbarwiają (jasnych i nasiąkliwych), np. piaskowiec czy wapienie należy stosować kleje z białym cementem. Szara barwa kleju może spowodować efekt szarzenia (przebijanie szarego koloru od spodu kamienia).
• Do płytek kamiennych podatnych na przebarwienia warto użyć kleju z dodatkiem trasu reńskiego. Zapobiega on powstawaniu trwałych i nieestetycznych wykwitów na powierzchni okładziny. Uszczelnia strukturę zaprawy oraz wiąże związki wapnia, które migrując z wodą na zewnątrz okładziny łączą się z dwutlenkiem węgla i powodują przebarwienia.
• Płytki z granitu, które nie są podatne na odbarwienia (nie mają dużej nasiąkliwości), możemy mocować do podłoża zaprawą z szarym cementem.
Klej do płytek kamiennych – oznaczenia na opakowaniu
Do płytek kamiennych wybierajmy te zaprawy klejowe, które na opakowaniu mają oznaczenie C, czyli cementowy. Cyfry 1 i 2 określają stopień przyczepności – 1 oznacza zwykły klej, normalnie wiążący, 2 – o podwyższonych parametrach. W oznaczeniu zaprawy klejącej mogą pojawić się również litery: E (klej ma wydłużony czas otwarty, czyli okres między nałożeniem zaprawy klejącej na podłoże a ułożeniem na niej ostatniej płytki), F (szybkowiążący), lub T (o obniżonym spływie).
Przeczytaj także: „Układanie płytek kamiennych na tarasie”