Taras na gruncie, tak jak i inne tarasy budowany jest często na betonowej płycie. Różnica polega na tym, że tu płyta spoczywa na ziemi. Oczywiście nie bezpośrednio na warstwie humusu, czyli żyznej gleby, ale na podbudowie zrobionej z kruszywa. Najpierw zbierana jest więc warstwa gleby, a grunt poddany zagęszczeniu (zagęszczarką płytową). W dalszej kolejności ustalana jest wysokość tarasu tak, żeby jego nawierzchnia nie wypadła wyżej niż próg drzwi tarasowych. Później wykonuje się podsypkę grubości około 30 – z piasku lub drobnego żwiru. Na podsypce robiona jest warstwa chudego betonu lub też układa się folię kubełkową (kubełkami do dołu), albo grubą folię polietylenową. Na tak przygotowanym podłożu można wykonać betonową płytę tarasu na gruncie. Wcześniej jednak niezbędne jest zmontowanie wokół przyszłej płyty szalunku i ułożenie w nim zbrojenia. Zbrojenie musi być przygotowane ściśle na podstawie projektu.
Trzeba w tym momencie dodać, że płyta tarasu na gruncie powinna być oddzielona od budynku. W tym celu, jeszcze przed wylewaniem betonu, wzdłuż ściany umieszcza się pas styropianu o grubości około 3-4 cm. Można też zbudować taras naziemny o konstrukcji w całości drewnianej lub zbudowanej z elementów kompozytowych. Części nośne takiego tarasu trzeba oprzeć na wcześniej przygotowanych słupkach fundamentowych, zaizolowanych z wierzchu hydroizolacyjną masą bitumiczną lub papą. Konstrukcję stanowić będą belki zwane legarami. Nawierzchnię buduje się z drewnianych desek tarasowych lub desek kompozytowych. Jedne i drugie deski mają ryflowaną powierzchnię, aby woda szybciej z nich spływała. Rowki takie działają również antypoślizgowo.
Nawierzchnia kompozytowa, odporna wodę, może być zrównana z poziomem terenu. Przejście z trawnika na taras na gruncie nie wymaga wtedy pokonywania stopni schodów. Zwykłe deski trzeba chronić przed stałym zawilgoceniem więc nawierzchnię z nich zbudowaną wynosi się ponad poziom gruntu.
Taras na gruncie: płyta i izolacja
Budowa tarasu na gruncie, który ma betonową płytę jest bardzo prosta. Pierwsze, o czym trzeba pamiętać to o spadku uformowanym w kierunku przeciwległym do ściany domu. Powinien mieć 1,5-2,5%. Najkorzystniej uformować go już na etapie wykonywania płyty. W przeciwnym razie trzeba będzie zrobić go z zaprawy cementowej lub betonu, na zagruntowanej powierzchni płyty. Taka warstwa spadkowa powinna mieć w najcieńszym miejscu nie mniej niż 4 cm grubości. Na tej warstwie wystarczy ułożyć hydroizolację z papy termozgrzewalnej, folii HDPE, membrany EPDM, lub grubowarstwowej masy bitumicznej modyfikowanej polimerami, czyli KMB. To wystarczające podłoże do ułożenia desek drewnianych, desek kompozytowych lub płyt betonowych. Oczywiście przed zrobieniem nawierzchni z desek trzeba na hydroizolacji rozmieścić podkładki dystansowe (najlepiej w postaci plastikowych klinów umożliwiających poziomowanie), a na nich ustawić podkonstrukcję z legarów. Deski będą przybijane do legarów. Co do płyt betonowych, przy tego rodzaju hydroizolacji trzeba będzie opierać je na specjalnych plastikowych wspornikach o regulowanej wysokości.
Gdy zechcesz ułożyć płyty betonowe na podsypce żwirowej, konieczny będzie drenaż nawierzchni tarasowej. Na hydroizolacji trzeba będzie wówczas ułożyć matę drenażową połączoną z warstwą geowłókniny. Na geowłókninie wysypuje się żwir, a na nim rozmieszcza płyty. Takie maty drenażowe mają bardzo dużą wytrzymałość na obciążenia, więc nie ma obaw że ciężka nawierzchnia spowoduje ich uszkodzenie. Woda deszczowa będzie wtedy przesączała się przez nawierzchnię z płyt, następnie przez żwir i przefiltrowana przez geowłókninę spłynie kanalikami w macie drenażowej poza płytę tarasu na gruncie. Geowłóknina nie dopuści, żeby drobny żwir zapchał matę drenażową.
Gdy chcesz mieć na tarasie nawierzchnię klejoną, wówczas na warstwie spadkowej przygotowuje się uszczelnienie zespolone, czyli dwie warstwy mikrozaprawy hydroizolacyjnej. Łączna ich grubość powinna wynieść około 2-2,5 mm. Gruntowanie jastrychu nie jest wtedy konieczne. Zaprawę taką nanosi się pacą. Po ułożeniu pierwszej warstwy trzeba odczekać tyle czasu ile zaleca producent zaprawy i nanieść drugą warstwę. Po 3 dniach taras na gruncie można wykańczać płytkami.
Taras na gruncie: nawierzchnia
Betonową płytę tarasu na gruncie można wykańczać na wiele sposobów. Oczywiście najchętniej stosowane są płytki ceramiczne, ale coraz częściej inwestorzy sięgają po deski – prawdziwe lub kompozytowe. Te drugie, choć nie takurokliwe jak drewniane, są znacznie odporniejsze na niekorzystne czynniki atmosferyczne i nie wymagają okresowej konserwacji. Często taras na gruncie wykańcza się płytami chodnikowymi ustawianymi na specjalnych regulowanych podpórkach z tworzywa sztucznego lub umieszczanymi na warstwie podsypki żwirowej. Płyty chętnie zastępuje się dekoracyjnymi płytami betonowymi lub nawet płytami kamiennymi, grunt żeby były antypoślizgowe.