W projektowaniu ważne jest, aby zachować odpowiednie proporcje bowiem taras stanowi równie istotny fragment architektury domu co pozostałe jego elementy. Niektórzy projektanci uważają, że powinien on mieć długość równą wysokości ściany budynku – tylko wtedy proporcje są dobrze zachowane. Istnieje też teoria, że taras o takich samych wymiarach jak przylegający do niego pokój daje najbardziej komfortowe warunki wypoczynku.
Dyskretny taras w podcieniu
Podcień domu lub nisza podpowiadają naturalne miejsce na taras. Pod dachem można wtedy zmieścić cały taras lub, gdy podcień jest płytki, wysunąć go poza obrys budynku. Częściowe zadaszenie tarasu pozwala podzielić go na część zacienioną i nasłonecznioną. Ściany domu tworzą naturalną osłonę od wiatru.
Taras otoczony budynkiem
Gdy dom ma kształt litery „L”, taras zazwyczaj umieszcza się w rozwidleniu bryły budynku. Zaciszne, osłonięte od wiatru i spojrzeń sąsiadów miejsce na taras spełnia wszystkie warunki do komfortowego wypoczynku. Takie usytuowanie pozwala na bardziej rozbudowane połączenie z wnętrzem domu: poza salonem dostęp do tarasu może mieć sypialnia lub kuchnia.
Taras pod balkonem
Położenie tarasu mogą również dyktować takie elementy elewacji domu jak lukarna, facjata, balkon lub loggia. To często pod nimi planuje się miejsce na taras, wykorzystując jako jego zadaszenie strop balkonu lub wystającą poza obrys dachu lukarnę. W ten sposób taras staje się bardziej częścią domu niż ogrodu, przypominając jednocześnie atmosferę dawnego dworku, kiedy to wejściowy ganek był jednocześnie miejscem spotkań towarzyskich i wypoczynku domowników.
Swobodne usytuowanie tarasu
Bywa także, że miejsce na taras nie jest podyktowane żadnym z elementów architektonicznych domu. Taras umieszcza się po prostu w tym miejscu, gdzie jest wyjście z salonu do ogrodu. Nie oznacza to jednak pełnej dowolności w kształtowaniu formy tarasu: warto znaleźć jakiś punkt odniesienia, na przykład linie okien czy drzwi balkonowych i z nimi zgrać granice i kształt tarasu